شهرستان خوروبیابانک
بر ساحل کویر نمک آنجا که راه به بن بست میرسد خور آرمیده است 
قالب وبلاگ
لغت نامه بعضی از کلمات خور و فرخی

الف / آ

اَ : آب / a

آشگین : آستر لباس / aashgin

الاشگین : لباس برعکس / alaashgin

اکردو : بازکردن

ارگ : اره / arg

ادو : آب دوغ / adoo

اَهنج : آبیار / آب دهنده زمین کشاورزی / ahenj

اکش : آبکش / akash

اَگیشت : آبگوشت / agisht

انگُسر : انگشتر / angosar

اَر : ابر / ar

انگیر : انگور / angir

الو : بلند شو / alo

ازغال : زغال / ezghaal

آسووحت : خاکستر / asovaht

الگی : بر دار / algi

آروس : عروس / aarvas

اشتر : شتر / eshtar

اسار : افسار / asar

آیر : آتش / aayar

آینگ : آیینه / aayeng

ادیار : پیدا / adiyar

اجا : تمام / ajaa

اجا بی : تمام شد / ajaa bi

اَکنار : دستشویی / akonar

اَوشون : آویشن / aveshon

آ : آن / aa

اسبی : سفید / esbi

اروسی : دنپایی / کفش / نوعی کفش مخصوص / orossi

بقیه در ادامه مطلب



برچسب‌ها: لغت نامه خور, لغت نامه فرخی, گویش خوری, گویش مردم فرخی
ادامه مطلب
[ دوشنبه یازدهم اردیبهشت ۱۳۹۱ ] [ 11:9 ] [ امرالهی ]
.: Weblog Themes By Pichak :.

درباره وبلاگ

سلام دوستان امرالهی هستم
این وبلاگو واسه معرفی شهرستانم درست کردم
امیدوارم خوشتون بیاد,لطفا با نظراتتون منو یاری کنید

بیابانک, نام متأخر ناحیه ای قدیمی در دشت کویر و نیز دهستانی به همین نام در استان اصفهان .ناحیة بیابانک . ناحیه ای قدیمی (تقریبا برابر با بخش خور و بیابانک امروزی ) در حاشیة جنوبی دشت کویر * که در گذشته بر سر راه اصفهان (نایین ) به خراسان (نیشابور) قرار داشت . در اصل ناحیة بیابانک قسمتی از بیابان بزرگ و قدیمی است که در منابع عربی از آن به نام «مفازه » یاد شده است . بیابانک به عنوان یک اصطلاح جغرافیایی به معنای بیابان کوچک یا نیمة کویر است و این نام در منابع و مآخذ قبل از قرن دهم دیده نشده است (هدین ص 562 حکمت یغمائی ص 96).

"کویر انتهای زمین است. پایان سرزمین حیات است... در کویر بیرون از دیوار خانه پشت حصار ده دیگر هیچ نیست. صحرای بیکرانه‌ی عدم است. خوابگاه مرگ و جولان‌گاه هول. راه تنها به‌سوی آسمان باز است، آسمان، چشمه‌ی مواج و زلال نوازش‌ها امیدها و... انتظار! انتظار!"
دکتر علی شریعتی
امکانات وب