از قدیم الایام در هر منطقه ای که نخلستانهای خرما وجود داشته "حصیر بافی" نیز در کنار آن رواج داشته است ،ولی باید کفت که هیچ گاه حصیر بافی به عنوان حرفه اصلی مردم نبوده و همواره کشاورزان به این کار دستی مبادرت ورزیده اند.

حصیر بافی به عنوان یکی از قدیمیترین صنایع دستی مردم خور و بیابانک ،کار جنبی و بخشی از اوقات فراغت آنان را پر کرده است.به دلیل وجود نخلستانهای خرما در خور و بیابانک این شغل نیز به موازات شغل کشاورزی در این مناطق رواج داشته است.

هنوز هم باوجود آنکه از میزان آن بسیار کاسته شده ولی کم وبیش رواج داردو در کنار فعالیتهای زندهگی به آن می پردازند که به هنگاه عبور از محله های قدیمی شهر ها ونیز روستاهای اطراف میتوان مشاهده کرد که درکنار کوچه ها به حصیر بافی مشغول هستند.

آنان در فصل زمستان در حوالی صبح و در فصل تابستان بیشتر عصر ها در داخل منزل یا کوچه محله های خود گردهم آمده و در میان حرف و صحبتهای خودمانی به حصیر بافی می پردازند.

برای فعا لیت در حرفه سنتی حصیر بافی مواد اولیه آن که از درخت خرما به دست میآید استفاده می شود.

برگ درخت خرما به دو نوع "برگه"و "دلک"تقسیم می شود از مهمترین مواد اولیه حصیربافی است.

برگه (برشک) همان برگهای اطراف درخت خرماست که عمر بیشتری دارند و دلکبرگهای میانی درخت است که تازه روییده اند و از زرافت بیشتری برخودارند.

پیژ رشته الیافی است که در اطراف تنه درخت و قسمتی که برگها میرویند رشد می کند و از این الیاف برای مصارف گوناگون استفاده می شود.

طناب ضخیمی(سازو و لیف)که دراصتلاح محلی به (رسن) معروف است از به هم تنیدن این رشته ها بدست آمده و همچنین برای بافت محصولی به نام پادری از این الیاف استفاده می شود.

انجام کار حصیر بافی شامل شش مرحله است که به ترتیب چیدن برگها ،خیساندن ،جدا کردن پرهای برگها از شاخه ها،رنگ آمیزی،بافتن حصیر و مراحل تکمیلی است.

محصولات حصیری از تنوع نسبی برخوردارند و این به علت کاربردهای گوناگون است که این محصولات داشته اند و از قبیل تولید محصولات مشابه پلاستیکی همه در نوع خود بهترین نمونه به شمار می رفتند.

در حال حاضر تولید بعضی از انواع این محصولات به کلی منسوخ شده ولی برخی دیگر کم و بیش رواج دارد.

بادبزن،کلاه،فرش حصیری،جارو،درب کوزه،کشکدان،ظروف کوچک حصیریدربدار، زنبیل،سبد، پادری، جلدت از مهمترین این محصولات است.

برای تولید محصولات ظریفی مانند کلاه و باد بزن در بیشتر مواقع تزئیناتی نیز به کار می رود که معمولاَ از پرهای رنگ شده استفاده می شود.

با وجود کسترش زندگی شهر نشینی و تولید و ورود محصولات مختلف، همچنان صنعت دستی حصیر بافی با همت مردان و زنان سخت کوش کویر به حیاط خود ادامه می دهد.

نماینده گی میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری شهرستان خور و بیابانک

منبع:http://www.shahrenaein.com