فرش ایران دارای تاریخی بسیار طولانی است، در ایران از دیرباز بافتن انواع فرش متداول بوده و انگیزه ای اجدادی داشته است. به نوشته مورخان، جهانگردان، جنگجویان و آثار مكشوفه از گذشتگان گویای آن است كه فرشبافی به صورت هنری دستی ، مردمی ، روستایی و عشایری در ایران سابقه بس دراز دارد.

صنعت قالی بافی در ایام نه چندان دور از مشاغل مهم و درآمد زاء مردمان ولایت خور و جندق به حساب می آمد اما در حال حاضر این هنر خواهان زیادی ندارد.البته این ناحیه یکی از مهمترین مناطق قالی بافی در استان اصفهان است و به ویژه قالی های بافت جندق به زیبایی و خوبی و...شهرت دارد حتی شهرت جهانی.

...اما اولین نفری که قالی بافی را در خور مرسوم نمود و این هنر را می دانست «منور نایبی» همسر مرحوم علی نقی و مادر نوبخت نقوی بود.او اصالتأ نایینی و به همین دلیل قالی بافی  را میدانست.در سال 1316 شمسی نامبرده به خور آمد و تاریخ قالی بافی نیز در همین سال میباشد در ضمن تا سال 1340 شمسی این هنر متروک بود که مرحوم رحیم رنگ آمیز که در آموزش وپرورش خدمت میکرد این صنعت را در ناحیه خور گسترش داد.

در بین اهالی جندق اولین کسانی که قالی بافی آموختند فرزندان حاج باقر سمیعی بودند.لازم اینکه قالی های بافت این مرز و بوم از نوع قالی نایینی می باشد

مطلب از:خور در گذر زمان با اندکی تغییر

عکس :خودم