1.   چشمه بازیاب : در چند کیلومتری جنوب خور ، منطقه بازیاب در دامنه کوهی بلند قرار گرفته است که در آن چشمه آبی بسیار گوارا قرار دارد. آب این چشمه در میان منطقه کویری خود از شگفتیهاست؛ بر دیواره مسیل ژرف به بازیاب چند درگاه مانند تا چند سال پیش بر جای بود . دره بازیاب خود شامل چند مزرعه چون آب چانو ، شرف الدین ، پاپاشی وغیره است .

2.   چشمه کلاته نقی : در فاصله بین خور به عروسان کوره گز بر بالای کوهی قرار دارد و آب آن شیرین است.

3.   چشمه آیرکان : آیر در گویش خوری به معنای آتش است و کان یعنی معدن و آیرکان یعنی معدن آتش .وجه تسمیه آن بدرستی معلوم نیست این چسمه اگر چه از دل کویر می جوشد آبی نسبتاً شیرین دارد و زمانی بارانداز کاروانیان بوده است.

4.   چشمه لندی : در اطراف عروسان کوره گز است . آبش شیرین است چون سنگ بزرگی در کنار چشمه است و خوری ها به سنگ بزرگ لند می گویند به چشمه لندی معروف است

5.   چشمه رسک : در جنوب غربی عروسان

6.   چشمه جصّه گران : در کوه های شرق عروسان با نخیلاتی چند از متصرفات یغما جندقی و سند معتبر آن در دست است .

7.   چشمه حمزه ئو : در مصب شوراب فرخی

8.   چشمه تلخ : در یک فرسخی شمال خور

عکس :کلاته نقی از وبلاگ بزرگترین پایگاه حمایت ازحیات وحش وطبیعت

مطلب:کتاب چشمه های ایران

بقیه عکس ها و مطالب در ادامه مطلب

دریاچه نمک خور واقع در موقعیت جغرافیایی 15/55 درجه  تا 15/56 درجه شرقی و 30/33 تا 30/34 درجه شمالی بزرگترین دریاچه فصلی  نمک جهان (پلایا) می باشد . این دریاچه در قسمت مرکزی تا جنوبی کویر مرکزی ایران گسترش دارد . ارتفاع این دریاچه از سطح آبهای آزاد به طور متوسط 707 متر می باشد و جزو کم ارتفاعترین نقاط در فلات ایران محسوب می شود . عمق نمک در این دریاچه بر خلاف سایر دریاچه های نمک مشابه در فلات مرکزی ایران بسیار نازک بوده که از 5 سانتیمتر تا 10 متر متغیر است . علت این تفاوت حرکت دائمی سفره های آبهای شور زیرزمینی و لجن های سیاه لایه های زیرین می باشد که از شکل گیری و تراکم پلتفرمهای نمکی جلوگیری میکند (کتاب کویرهای ایران). زمینهای اطراف این دریاچه در مناطق غربی , شرقی و شمالی بشدت باتلاقی با درصد چسبندگی زیاد و در مناطق جنوبی به صورت زمینهای پف کرده می باشد .

در زمانهای گذشته جاده  عروسان به حلوان از این دریاچه می گذشته که سون هدین کویرنورد بزرگ سویدی نیز در کتاب کویرهای ایران به آن اشاره کرده است ولی به دلیل اشاره بومی های منطقه به خطرناک بودن مسیر , از عبور  صرفنظر می کند .

اگرپای حرف های بزرگان و سالخوردگان خوری بنشینید کم پیش می آید که اسمی از ایشان نبرند.

اری ایشان اقای فاطمی منبر دار قدیم خور می باشند.تاریخ وفات ایشان ۲۲ مرداد می باشد.بد نیست به بهانه ی وفاتشان پستی در مورد شخصیت قدیم و مهم خور اختصاص بدهیم

مرحوم فاطمی مردی بزرگ ،سیدی والامقام و صاحب فضایل و کرامات مرحوم آیت الله العظمی سید علی اکبر موسوی(معروف به میرزا علی اکبر بزرگ) و مادری پاکدامن و حافظ کل قرآن مرحوم سکینه ملا قاسم(سپهری)در تاریخ ۱۳۲۰ هجری قمری مطابق با ۱۲۸۰ هجری شمسی در روستای دور افتاده ای از بخش خورو بیابانک به نام روستای بیاضه محل شهادت امامزاده حضرت ابا محمد ابراهیم ابن عبدالله بن موسی الکاظم به دنیا آمد

منبرهایشان که جز آخرین عالم در مجلس روضه خوانی چه در مسجد و چه در حسینیه خور بود شبیه به حوزه درس بود به صورتی که به طور مرتب هر روز بخشی از معارف اسلام را تحلیل و تشریع می نمود و احکام فقهی و تفسیر علوم قرآنی حدیث و تاریخ اسلام را به صورت خیلی واضح و ساده برای مردم که اغلب و اگثرا بی سواد بودند بیان می نمود و با حافظه قوی که مردم این روستای حاشیه کویر داشتند مسائل اسلام را گوش داده و به خوبی فرا می گرفتند که الان بعد از 30 سال و اندی اکثرا مسائل دینی خود را می دانند و آگاهی کامل دارند و هم به خوبی عمل می کنند .

برگرفته از:کتاب سرچشمه زندگانی.سروده:سید کرامت حسین موسوی.چاپ اول:تابستان ۱۳۸۶

روستای ابراهیم آباد در غرب خور واقع می باشد.

فردی به نام "سید ابراهیم موسوی"احداث کرده است.

آب این روستا قبلا از قنات تامین می شده و اکنون بوسیله موتور پمپ از چاه استخراج میشود.

محصولات کشاورزی آن " جو، گندم ، پنبه، روناس و آفتابگردان میباشد. شغل اکثر مردم کشاورزی و زنان در امر قالیبافی فعالیت میکنند 

این روستا دارای مدرسه ابتدایی و مرکز مخابرات و تعاونی روستایی است.

و اما روستای جعفر آباد نیز در نزدیکی ابراهیم اباد می باشد.و اولین بار توسط اقای قاضوی اباد شده است.

کتاب دل تنگی ها(سوگنامه ای بر مرگ نخلستان خور)

نوشته ی سید مرتضی ال داوود

این کتاب که توسط استاد ارجمند و محقق گرانسنگ جناب آقای "سید مرتضــــی آل داود"(ادیب)-مدیر محترم انتشارات مُگستان-به رشته تحریر درآمده به موضوع مرگ نخلستان زیبای خوروبیابانک اشاره نموده و همانطور که روی جلد کتاب درج شده سوگنامه ای است بر مرگ نخلستان خور.

به دلیل اینکه قبلا عکسی از چاهملک در دست نبود حالا این پست را گذاشتم

عکسها:خانم رحمانی

روستای نیشابور  در ۲۵ کیلومتری جنوب شهر  خور واقع شده است .این روستا در حدود سال ۱۲۵۰ شمسی توسط مرحوم حاجی سید محمد موسوی که در خور ساکن بود و بین خور و گرمه رفت وآمد داشت احداث شد. در حین اقدامات عمرانی برای توسعه آن آثاری از روستایی قدیمی مانند: جوی ساروجی، حوض، استخر ذخیره آب و ... بدست آمد که هنوز هم وجوددارد.
منبع:www.4users.ir
عکس:آرشیو

مرتضی هنری متولد خور بیابانک در کویر مرکزی ایران در سال 1328 ، پرفسور اکولوژی انسانی است و بیش از سی و پنج سال سابقه پژوهش و آموزش و مدیریت دانشگاههی در دانشگاهها و سازمانهای پژوهشی ایران و جهان دارد.

وی در دانشگاه نیوکاسل و وسترن سیدنی استرالیا استاد، معاون پژوهشی مجتمع علوم بهداشتی و مدیر مرکز تحقیقات اکولوژی انسانی و بهداشت، و در دانشگاههای لندن شمالی و واریک در انگلیس استاد مدعو بوده و در دانشگاههای ایران نیز تدریس کرده است .

مرتضی هنری در دانشگاه تهران و دانشگاه ادینبورگ اسکاتلند درس خوانده و نخستین دانشجویی بوده  که در رشته اکولوژی انسانی از دانشگاه ادینبورگ دکترا گرفته است .

دکتر هنری عضو هیات مدیره شورای جهانی اکولوژی انسانی در لندن ، عضو افتخاری شورای بین المللی مردم شناسی در ورشو و عضو دائمی سازمان بین المللی اکولوژی انسانی در وین است .

وی در سال 1992 به پاس کمک های برجسته به پیشرفت صلح و پژوهش در جهان به دریافت نشان عالی علمی شورای فلسفه در شرق نائل آمد. دکتر هنری مشاور برنامه ریزی کنفرانس زنان سازمان ملل در پکن ، مشاور برنامه ریزی کنفرانس زمین سازمان ملل در ریودوژانیرو و مشاور برنامه عمران ملل متحد بوده است .

دکتر هنری 27 جلد کتاب به انگلیسی و فارسی ، بیش از 70 مقاله علمی به انگلیسی ،فارسی و فرانسه منتشر کرده ، بیش از 30 سخنرانی در مجامع علمی داشته و 14 پروژه پژوهشی و برنامه ریزی توسعه در نقاط مختلف جهان سامان داده است وی رشته های Health Ecology (درباره سلامت و محیط زیست ) و Civic Ecology ( درباره اکوسیستمهای شهری و مسائل زیست محیطی ) را برای آموزش و پژوهش در دانشگاه ها طراحی کرده است .

منبع:روزنامه جام جم 21 مهر 1389

عکس :آرشیو

گز از درختجچه هاي مناطق بياباني و شور مي باشد. اين گياه اغلب در بستر آبراهه ها و رودخانه هاي شور و قليايي نواحي خشک رويش دارد. گياهي است مقاوم به خشکي و سازگار با شرايط سخت بيابان ، داراي گلهايي قرمز رنگ که در فصل بهار و پاييز در انتهاي انشعابات و ساقه ها مشاهده مي شود.

 اراضي شوري که خاک مرطوب داشته و يا تحت تاثير جريانات فصلي رودخانه ها و آبراهه ها قرار دارند ، از جمله رويشگاههاي درختچه گز محسوب مي شود. اين گياه در انواع خاکها با بافت شني – رسي ، سنگريزه دار و دشتهاي سيلابي با خاکهاي رسوبي عميق يا نيمه عميق ديده مي شود. دامنه ارتفاع رويشگاه بين ٨٠٠ تا ١٢٠٠ متر از سطح دريا است.

اين درختچه در رويشگاههاي طبيعي همراه با ساير گونه هاي شور پسند مانند اشنان ، آنابازيس و علف شور اجتماعات طبيعي را بوجود مي آورد. گز بواسطه ايجاد تپه هاي نبکاي در اطراف خود ، نقش بسيار مهمي در حفاظت خاک نواحي شور بياباني بعهده دارد. انشعابات فرعي و متراکم ساقه ها ، شکل کروي کپه اي به اين درختچه مي بخشد. گز علاوه بر قلمه از طريق جدا کردن پاجوش نيز قابل تکثير است.

منبع:سایت بیابان های ایران

عکس:ابگرم جاده فرعی